wiedza co wiedzie
ku biedzie
intelektu przejedzonego
niestrawną
mową
płytką rozmową
pychą kroczącą z nią
to wiedza
skończonych nawiedzonych

jest wiedza co prowadzi
ku oddali
za horyzont co za nim
rozważa
uważnie
co w istocie - na dnie
kryje się sensownie
używa siebie stosownie

z nadgryzionym sercem
zębem czasu
rzuconym za siebie
ciągniemy worki pomysłów
w poniewierce
wierzymy wytrwale więcej

za oknem mam ptaszynę miłą
co dziobie podarowaną okruszynę małą
zagląda ciekawie
łapie świat dokoła
jej śpiewem się bawię
bo to nuta wesoła

za oknem na świat kapryśną chwilą
dziobiemy siebie - brat brata, z marsową miną
zaglądamy dla zabawy
łapiemy plotki po domach
ich brudem się obarczamy
bo to nienawiści mowa

za oknem na życie ostatnią chwilą
uczymy się doceniać minuty, które miną
zaglądajmy nabierając ogłady
łapiąc słońca promienie
nauczeni życia
szansę damy
sobie i innym ofiarując wytchnienie

naukowo nauczeni
naukami pouczeni
pomyślmy jak kochamy?
człowieka, który jest podarowany
Boga, który za nas cierpiał rany
siebie, który sobie na życie uczenia jestem zadany

na 7 Niedzielę zwykłą - Rok A
ks. Andrzej Hładki. Szczawno-Zdrój. 2023.02.10

Rozważanie na VII NIEDZIELĘ ZWYKŁĄ W CIĄGU ROKU (ROK A) - III
Zobacz więcej na mojej stronie:
https://kartkazliturgii.pl/artykuly/rozwazania/509-rozwazanie-na-vii-niedziele-zwykla-w-ciagu-roku-rok-a-iii